Een blinde met een Wajong-uitkering wil een aanvraag doen voor de zgn. langdurigheidstoeslag nu hij zijn hele leven is aangewezen op een uitkering op sociaalminimum niveau. De aanvraag strandt omdat een niet-thuis bericht voor een aangetekende brief vermeldt dat de brief van de gemeente in een naastgelegen dorp op een postverzamelpunt moet worden opgehaald. Dat lukt betrokkene niet tijdig.
Een paar jaar later dient hij opnieuw een aanvraag in. Wederom wordt er – nu door een koeriersdienst – een niet-thuis bericht achtergelaten. Meneer ziet dat niet en blijkbaar ontsnapt het aan de aandacht van de door de gemeente Sittard-Geleen georganiseerde WMO-ondersteuning.
Het bezwaar tegen de afwijzing wordt niet-ontvankelijk verklaard wegens een termijnoverschrijding. Het beroep wordt via art. 55 Awb afgedaan en het verzet daartegen ongegrond verklaard.
De Rechtbank Limburg overweegt:
Wie is hier nu blind ? Blind voor de gedachte van van staatsraad Advocaat-Generaal (AG) Widdershoven (zie o.a. https://www.vbk.nl/legalupdate/conclusie-ag-widdershoven-overschrijding-bezwaar-beroepstermijn-eerder-verschoonbaar), om ruimhartiger om te gaan met termijnoverschrijdingen, zeker als het een twee-partijen geschil betreft.
Blind voor het overschatten van het doen-vermogen van de burger zoals omschreven door de WRR (zie o.a. https://www.nederlandrechtsstaat.nl/doenvermogen-sleutel-tot-een-responsieve-overheid/)
Blind voor de maatschappelijke werkelijkheid van de geprivatiseerde postbezorging met een ophaalpunt dat een uur wandelen ligt van de woning van betrokkene.
Zowel gemeente Sittard-Geleen als Vrouwe Justitia zijn in elk geval blind voor de consequenties, te weten dat een kwetsbare burger met een minimum-uitkering de juist voor hem bedoelde aanvulling niet krijgt.
Dat de Rechtbank daarbij de weg naar de Centrale Raad van Beroep blokkeert, is dan de kers op de rechtsstatelijke taart.
(c) gregoiredolf 2024.2
DG | arbeidsrecht & sociale zekerheid 