Al vaker heb ik gewezen op de onduidelijke positie van uitzendkrachten als ze ziek worden. Dat geldt helemaal als een uitzendkracht een zg. uitzendbeding in zijn contract heeft staan waardoor de ziekmelding meteen leidt tot een ontslag.
Nog ingewikkelder wordt het als het uitzendbureau een zg. eigenrisicodrager is. Dit betekent dat iemand ziek wordt, zijn baan meteen kwijt is, maar voor de betaling van zijn ZW-uitkering moet aankloppen bij hetzelfde uitzendbureau waar hij ontslagen werd. Uitzendbureaus ‘vergeten’ dit wel eens te melden waardoor mensen zich helemaal niet realiseren dat ze eigenlijk werkloos zijn.
Het is belangrijk om te weten dat deze zgn. eigenrisicodrager wel de uitkering betaalt, maar deze niet bepaalt. Een niet onbelangrijk verschil. De regeling hierover heet Regeling werkzaamheden, administratieve voorschriften en kosten eigen risico dragen ZW.
het UWV is de baas, niet de ex-werkgever
In de toelichting staat:
Dit artikel (bedoeld is art. 2) heeft betrekking op beschikkingen die door de eigenrisicodrager worden voorbereid en die door het UWV worden genomen en bekendgemaakt.
Dit geeft heel kernachtig de rolverdeling aan: het UWV bepaalt het recht op uitkering en de hoogte ervan en de eigenrisicodrager betaalt deze uit.
Waarom is dit belangrijk ? Bij uitzendkrachten zal het bepalen van de hoogte van de uitkering nog wel eens een dingetje kunnen zijn. Hoeveel is er gewerkt ? Is alles goed bijgehouden ? Zijn er min-uren ? Is er overgewerkt enz. ? Het uitzendbureau heeft daar immers een eigen financieel belang bij: hoe hoger de uitkering volgens het UWV is, hoe meer de eigenrisicodrager moet betalen.
Het UWV moet zich dat realiseren en mensen voorlichten dat zij zich bij het UWV moeten melden en niet bij hun ex-uitzendbureau. Een goede controle op de hoogte van het bedrag is ook van belang om te kijken of men in aanmerking komt voor een aanvulling via de Toeslagenwet. Die TW-aanvulling zorgt ervoor dat de uitzendkracht een inkomen op sociaal minimum niveau houdt (die TW-uitkering wordt om de situatie nog onoverzichtelijk te maken, door het UWV zelf uitbetaald; lekker handig).
In de casus waarin een telefoongesprek is opgenomen, werd een uitzendkracht volledig verkeerd wordt voorgelicht door een medewerker van het UWV toen hij zich beklaagde over een schamele € 230,00 die hij had ontvangen van het uitzendbureau als ziekengeld over de maand januari 2020. Toen hij verhaal ging halen werd hij meermaals verwezen naar zijn ex-werkgever en werd uitdrukkelijk gesteld dat er voor het UWV bij het vaststellen van de Ziektewet-uitkering geen rol was:
“Het UWV is hier geen partij in”
In deze tijden van het Corona-virus waarbij flex-werknemers de zwakste positie hebben is het ongehoord dat zij door een overheidsorganisatie als het UWV verkeerd voorgelicht worden over hun rechten.
Inmiddels is er na brieven, een klacht en diverse telefoontjes een dagloon vastgesteld van € 69,85 en een bruto uitkering van € 48,90 per dag vanaf 31 december 2019. Het zal duidelijk zijn dat een betaling van € 232,68 netto over de maand januari 2020 door het uitzendbureau onjuist was en betrokkene volstrekt onnodig in grote problemen bracht.
(c) dolf gregoire 2020.4
*) de betreffende werknemer realiseerde zich overigens in eerste instantie niet eens dat hij zijn baan kwijt was door het zgn. uitzendbeding, want hij bleef immers voorschotbetalingen ontvangen. Daar werd hij door het UWV en het uitzendbureau in eerste instantie niet over voorgelicht. Dat aspect werd door het UWV in het telefoongesprek ook niet helder aan de orde gesteld, terwijl men daarvan wel op hoogte was.
DG | arbeidsrecht & sociale zekerheid 